بررسی دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی بندر عباس نسبت به برنامه های آموزش مداوم

مقدمه: پرستاران بخش عمده نظام بهداشتی را تشکیل می دهند. آموزش پرستاران در حفظ جایگاه شغلی آنان اهمیت زیادی دارد. آموزش مداوم شیوه ای است تا پرستاران بتوانند با کمک آن مهارتهای حرفه ای خود را افزایش دهند.در این راستا آگاهی از نظرات مخاطبین می تواند برای برنامه ریزان آموزشی مفید فایده باشد. لذا مطالعه حاضر  با هدف تعیین دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی بندر عباس نسبت به برنامه های آموزش مداوم انجام گردید.روش کار: در این مطالعه توصیفی کلیه پرستاران شاغل(390نفر ) در سه بیمارستان آموزشی شهر بندرعباس به صورت سرشماری  مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری، پرسشنامه، دارای 6 حیطه، انگیزه شرکت در آموزش مداوم ، موانع آموزش مداوم، نیاز به آموزش مداوم ، به روز بودن اطلاعات آموزش مداوم ، شیوه های آموزشی و تجهیزات به انضمام متغیر های دموگرافیک بود و به صورت خود ایفا توسط پرستاران تکمیل گردید.روایی و پایایی پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت  و تایید گردید.اطلاعات با استفاده از آزمون های توصیفی و anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: نتایج، ارتباط آماری معناداری بین میانگین نمرات حیطه های مختلف بر حسب جنس، وضعیت تاهل و رده شغلی را نشان نداد. 5/44 % پرستاران بیان داشته بودند که  بیشترین انگیزه آنان برای شرکت در برنامه های آموزش مداوم ، افزایش دانش  است و 7/ 55%  آنان مهمترین مانع جهت شرکت در این  برنامه ها را طول مدت زمان اختصاص داده شده به اجرای برنامه آموزشی می دانستند. بیش از نیمی از شرکت کنندگان(5/65 %) نیاز به برنامه ی آموزش مداوم را در حد متوسط ارزیابی و 48%  پرستاران برگزاری این برنامه ها به شکل کارگاه  را موثرتر از سایر روشها ذکر نموده بودند. نتیجه­گیری : با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای بهره گیری بیشتر از برنامه های آموزش مداوم پرستاران، توصیه می شود که  با افزایش تعداد کادر پرستاری  و کاهش حجم کاری ، سعی در کاهش موانع شرکت در این برنامه ها  نمود. همچنین  برنامه ریزان آموزشی قبل از طراحی محتوای برنامه ها، نیاز سنجی دقیق تری انجام دهند تا این برنامه ها در راستای نیازهای آموزشی فراگیران باشد تا بتواند انگیزه بیشتری برای شرکت در این برنامه ها ایجاد نماید.